Mussen behoren tot de passeridaefamilie. De pestsoort die het vaakst wordt genoemd is de huismus. Die werd ongewild geïntroduceerd in de wereld door de mensen.

Op het platteland, voedt de huismus zich vooral met zaden en granen, hij houdt erg van haver en tarwe, maar hij is erg opportunistisch en past zich aan het leven in de stad aan.

Mussen zijn ook erg bekend door het besmetten van voedsel met hun uitwerpselen, die veel ziektes bevatten. Deze soort wordt in sommige gebieden beschermd, daarom zoeken mensen oplossingen tegen de mus die niet giftig zijn voor de vogel.

De mus heeft een lied dat muziek voor je oren kan zijn, maar de bazig van hun aard zal vaak interfereren met het nestelen van inheemse zangvogels. Degenen die nestkasten leveren voor mezen, bluebirds en andere zangvogels zijn vaak boos als een mus het nest overneemt.

Mussen zijn productieve fokkers en kunnen tot vier broedsels van vier tot vijf eieren per seizoen hebben. Ze worden vaak gezien om andere vogels uit een bezette nestkast te verwijderen, wat problemen oplevert voor de minder vaak voorkomende vogels. Een musval wordt vaak gebruikt om de vogels elders op te sluiten en vrij te geven. Het is een effectieve manier van controleren, en niet een die op veel gebieden verboden is. Het nadeel van trapping en vrijgeven is dat het geen probleem oplost, het alleen verplaatst.

Mussen worden zelden in een bos gezien, maar zijn overvloedig in steden, dorpen en boerderijen. Het lijkt alsof mensen een mussenval op zichzelf zijn, door te voorzien in het voedsel en de nestomstandigheden waar mussen de voorkeur aan geven. Door andere vogels zaden zoals maïs, gierst en zonnebloemen te voeren, moedigen mensen ook de mus aan om te genieten van een gratis maaltijd. Ze zijn niet afhankelijk van mensen om te eten, maar gaan snel voorbij aan het jagen op beestjes als er een feeder vol zaad klaarstoomt voor het oprapen.

Zo weinig als ze zijn, zijn mussen agressief. Ze zullen vaak andere vogels aanvallen om nestplaatsen of voedselbronnen te claimen. Natuurlijke predatoren zoals uilen en haviken bieden enige ongediertebestrijding, maar een musval of andere afschrikmiddelen zijn vaak effectiever. De sleutel is om een ​​onvoorspelbare scare-tactiek te bieden, omdat ze zich snel realiseren dat ze niet in groot gevaar verkeren als er consistentie is in de gebruikte methode.

Het gebruik van een verscheidenheid aan beheersmaatregelen zal het meest effectief zijn in het verminderen van het aantal probleemvogels. Het verwijderen van voedselbronnen, het ontmoedigen van nesting en het introduceren van natuurlijke predatoren (of simulaties) zullen betere resultaten hebben dan één methode alleen. Een dergelijke natuurlijke predatorsimulator is hier te vinden.